photos from Dr. Lunn Swe

ပဒိုမန္းရွာလားဖန္း ကြယ္လြန္ ျခင္း ႏွစ္လျပည့္ အထိမ္းအမွတ္ (အမွတ္တရ ပံုရိပ္လႊာမ်ား)

poem by Dr. Lun Swe

ပဒိုမန္းရွာလားဖန္း ကြယ္လြန္ျခင္း တလျပည့္ အမွတ္တရကဗ်ာ

ထာ၀ရၾကယ္
ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြ

ေရဆန္ျမစ္ထဲ
ေတာက္ပဆဲ
ၾကယ္ေႂကြလြယ္ခဲ့လည္း၊

ေတာ္လွန္အသည္း
ျပည့္ရင္ထဲ၀ယ္
ေ၀မယ္အျမဲ။

(ဆရာ မန္းရွာ သို႔မဟုတ္ စာေရးဆရာ ေရဆန္သို႔ …)
(ေဒါင္းအိုးေ၀မဂၢဇင္း၊ အတြဲ ၁၊ အမွတ္ ၅)

Khaing Mar Kyaw Zaw's writing

from http://drlunswe.blogspot.com/

ေရဆန္လမ္းမွာ အလြမ္းေတြေ၀ (ခိုင္မာေက်ာ္ေဇာ)

ေရဆန္လမ္းမွာ အလြမ္းေတြေ၀
ခိုင္မာေက်ာ္ေဇာ

အတီးမန္းရွာေရ … အတီးက အတီးရဲ႕ ယံုၾကည္ခ်က္ေတြ၊ အတီးရဲ႕ အခ်စ္ေတြကို က်မတို႔ ကရင္အမ်ဳိး သားထုအတြက္သာမက တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးေပါင္းစံုကိုပါ ေ၀ငွထားခဲ့ၿပီး ေဟာဒီကမၻာႀကီးထဲကေန သူရဲ ေကာင္းပီသစြာနဲ႔ ထြက္ခြာသြားခဲ့ေပမယ့္ က်မတို႔ကေတာ့ အတီးရဲ႕အေၾကာင္းကို သတိတရနဲ႔ မေမာႏိုင္မပမ္း ႏိုင္ ေျပာၾကရဦးမွာပါ။ အတီး ေသြးနဲ႔ခင္းခဲ့တဲ့၊ အတီး ယံုၾကည္ေမွ်ာ္လင့္တဲ့ ခရီးဆံုးပန္းတိုင္ဆီကို ဆက္လက္ ခ်ီတက္ရဦးမွာပါ။

အတီးက်ဆံုးခဲ့တဲ့ ညက ေကာ္သူးေလ ေကာင္းကင္ယံမွာ ၾကယ္ႀကီးတလံုး လင္းလက္ခဲ့တယ္ အတီးေရ။ အဲဒီၾကယ္ႀကီးကို ျမစ္၀ကြၽန္းေပၚေဒသကပဲ ၾကည့္ၾကည့္၊ ပဲခူး႐ိုးမေပၚကပဲ ၾကည့္ၾကည့္၊ ေဒါနေတာင္စဥ္ ေတာင္တန္းေပၚက ၾကည့္ၾကည့္၊ သံလြင္၊ ေသာင္းရင္းနဲ႔ ယြန္စလင္း ျမစ္ကမ္းနံေဘးကပဲ ၾကည့္ၾကည့္၊ ႐ႊန္း႐ႊန္းျမျမ လင္းလက္ေနတာကို ေတြ႕ရတယ္။ အဲဒီၾကယ္ႀကီးရဲ႕ လင္းလက္မႈမွာ တည္ၾကည္တဲ့ သစၥာတ ရားေတြ၊ ျမင့္ျမတ္မႈ၊ စြန္႔လႊတ္မႈ၊ အနစ္နာခံမႈ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈေတြပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ အဲဒီၾကယ္ႀကီးဟာ က်မတို႔ အားလံုးကို ခြန္အားမ်ားစြာ ေပးခဲ့တဲ့ ပဒိုမန္းရွာလားဖန္းဆိုတဲ့ ၾကယ္ႀကီးပါပဲ အတီးရယ္။

ပဒိုမန္းရွာလားဖန္းဆိုတဲ့ အတီးကို ေတာ္လွန္ေရးခရီးတေကြ႕မွာ စၿပီးေတြ႕ခဲ့ရေပမယ့္လို႔ ေတာ္လွန္ေရးအ ေပၚထားတဲ့ အတီးရဲ႕ ယံုၾကည္ခ်က္ေတြနဲ႔ အတီးရဲ႕ သစၥာတရားေတြကေတာ့ က်မဘ၀ သက္ဆံုးတိုင္ေအာင္ သတိတရ ရွိေနဦးေတာ့မွာပါ။ အတီးဟာ က်မဆံုဖူး ေတြ႕ဖူးတဲ့ ကရင္အမ်ဳိးသား ေခါင္းေဆာင္ေတြထဲ မွာ ထူးျခားတဲ့ ေခါင္းေဆာင္တဦးပါ။ က်မအတြက္ေတာ့ အတီးဟာ ေခါင္းေဆာင္တဦးျဖစ္ ႐ံုမက ဖခင္ဆိုလည္း ဟုတ္၊ ဆရာသမားဆုိလည္း ဟုတ္၊ ရဲေဘာ္ရဲဘက္လည္း ဟုတ္၊ ေရးေဖာ္ေရးဖက္ဆိုလည္း ဟုတ္ခဲ့တယ္။

ေတာ္လွန္ေရးရဲ႕ ဗဟိုဌာနခ်ဳပ္ႀကီးတခုျဖစ္တဲ့ မာနယ္ပေလာ ေသာင္းရင္းျမစ္ ကမ္းနံေဘးက ဥယ်ာဥ္ျခံတခု ထဲမွာ အတီးကို က်မ စၿပီးေတြ႕ခဲ့ရတာပါ။ ကရင္ပုဆိုးအေဟာင္း တထည္ကို ခပ္တိုတို၀တ္ၿပီး ဓားမႀကီးတ ေခ်ာင္းနဲ႔ ေပါင္းျမက္ေတြ ရွင္းေနတဲ့ အတီးကို ေတြ႕လိုက္ရတုန္းက က်မယံုေတာင္ မယံုခဲ့ဘူး။ အဲဒီက တည္းက ငါတို႔ေခါင္းေဆာင္ႀကီးဟာ ႐ိုးသားလိုက္တာ၊ ႏွိမ့္ခ်လိုက္တာ၊ ေတာ္လွန္ေရးသမား ပီသလိုက္္တာဆို ၿပီး က်မ ေလးစားဂုဏ္ယူခဲ့ရတာပါ။

အဲဒီေနာက္ေတာ့ မာနယ္ပေလာ ေသာင္းရင္းျမစ္ကမ္းနံေဘးက အတီးတို႔ရဲ႕ အိမ္ေလးကို က်မတို႔ မၾကာခဏ ေရာက္ခဲ့တယ္။ အတီးနဲ႔ မူဂါး စိုက္ပ်ဳိးထားတဲ့ အသီးအႏံွမ်ဳိးစံုကို က်မတို႔ စားသံုးခဲ့တယ္။ အတီးတို႔ရဲ႕ ေတာ္လွန္ေရး ျဖတ္သန္းမႈ၊ ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔ အနစ္နာခံမႈ၊ ကရင္ေတာ္လွန္ေရး သမိုင္းအစ၊ အလွည့္အေျပာင္း၊ အခ်ဳိးအေကြ႕၊ အတက္အဆင္းေတြကို က်မတို႔ သင္အံေလ့လာခဲ့ရတယ္။ “ေတာ္လွန္ေရးသမားေကာင္း ေတြဟာ အရာရာကို ေပးဆပ္ရဲၾကတယ္။ စိတ္ေနစိတ္ထား ႏွိမ့္ခ်တယ္၊ လိုအပ္ရင္ သူတို႔အသက္ကိုေတာင္ ေပးၾကဖို႔ ၀န္မေလးၾကဘူး၊ ကရင္ေတာ္လွန္ေရးထဲမွာ ဒီလိုေပးဆပ္သြားတဲ့ ေခါင္ေးဆာင္ေတြ၊ ရဲေဘာ္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္”လို႔ အတီးေျပာခဲ့တယ္ေနာ္။

အတီးေျပာခဲ့တဲ့ စကားအတိုင္းပဲ အတီးကိုယ္တိုင္ က်မတို႔ကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ ျပသခဲ့တယ္ေနာ္။ မယ္သေရာထာ တိုင္းရင္းသား ႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲႀကီး က်င္းပၿပီးတဲ့ေနာက္ ေကအဲန္ယူ တပ္မဟာ(၆)ေဒသကို န၀တက အင္အားအလံုးအရင္းနဲ႔ စစ္ဆင္ေတာ့ ေကအဲန္ယူ အေျခခံေဒသက ျပည္သူေတြဟာ ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ကို ကမၻာပ်က္သလို ထြက္ေျပးလာၾကတယ္။ ကေလးသူငယ္ေတြ၊ သားသည္မိခင္ေတြ၊ မသန္မစြမ္းတဲ့သူေတြ၊ သက္ႀကီး႐ြယ္အိုေတြဟာ ဘယ္သူ႔ဘယ္သူမွ မကူႏိုင္မကယ္ႏိုင္ပဲ ေျပးလႊားေနရတဲ့ အခ်ိန္မွာ ပလိုင္းရွည္ႀကီးတလံုးကို ေက်ာမွာပိုး၊ ႏို႔စို႔ကေလးတဦးကို ရင္ဘတ္မွာ လြယ္ၿပီး က်န္ကေလးငယ္ (၂)ေယာက္ကို ဘယ္ညာဆြဲကာ လူတန္းႀကီးေနာက္ အမီလိုက္ေနတဲ့ သားသည္မိခင္တဦး အနားကို အတီး အေျပးေရာက္သြားခဲ့တယ္။ အတီးက အဲဒီအမ်ဳိးသမီးရဲ႕ ပုလိုင္းရွည္ႀကီးကို ယူၿပီး ေက်ာမွာပိုး၊ ကေလးတေယာက္ကို ေပြ႕ခ်ီၿပီးေတာ့ ဒုကၡသည္ေတြ စုေ၀းရာ သက္ကယ္ေတာအထိ အေရာက္ပို႔ေပးခဲ့တယ္။ ပုလိုင္းရွည္ႀကီးကို လြယ္ပိုးၿပီး ဖုန္ထူထူၾကားမွာ ဒုကၡသည္ေတြနဲ႔အတူ လိုက္ပါသြားတဲ့ အတီးရဲ႕ပံုရိပ္ကို က်မရဲ႕ အျမင္အာ႐ံုထဲမွာ ဒီေန႔အထိ ျမင္ေယာင္ေနဆဲပါ အတီးရယ္။
အတီးနဲ႔ သိကြၽမ္းရင္းႏွီးခဲ့ၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ အတီးအေၾကာင္းကို ပိုၿပီးေတာ့ သိလာခဲ့ရသလို ပိုၿပီးေတာ့လည္း ေလးစားလာခဲ့ရပါတယ္။ ကရင့္ေတာ္လွန္ေရး ေနရာေဒသေတြ ဘယ္လိုပဲ ေျပာင္းေျပာင္း၊ ရာထူးတာ၀န္ေတြ ဘယ္လိုပဲ ေျပာင္းေျပာင္း အတီးရဲ႕ ႐ိုးသားမႈ၊ ႏွိမ့္ခ်မႈ၊ မာန္မာနကင္းမႈ၊ အေနအထိုင္၊ အစားအေသာက္၊ အသံုးအေဆာင္၊ အ၀တ္အထည္အေပၚမွာ ၿခိဳးျခံံေခြၽတာမႈကေတာ့ မေျပာင္းမလဲဘဲ ရွိေနခဲ့တယ္။

ေကအဲန္ယူ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး၊ ပဒိုမန္းရွာလားဖန္းဆိုတဲ့ အတီးမွာရွိတဲ့ အ၀တ္အစားေတြကို ေရတြက္ၾကည့္ရင္ လက္ (၁၀)ေခ်ာင္းေတာင္ မျပည့္ပါဘူး။ ေခါက္ဆြဲကို သိပ္ႀကိဳက္တဲ့ အတီးဟာ ေစ်းခ်ဳိတဲ့ (၃) ဘတ္တန္ ေခါက္ဆြဲေျခာက္ထုတ္ကိုေတာင္မွ တရက္ျခား၊ ႏွစ္ရက္ျခားေလာက္မွ တခါစားခဲ့တယ္။ တကယ္ဆို ဒီထက္မက ေစ်းႀကီးတဲ့ ေခါက္ဆြဲထုတ္ကို ေန႔တိုင္းလိုလို အတီးစားႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အတီးက မစားခဲ့ဘူး။ အတီးရင္ထဲမွာ ထမင္းငတ္ေန၊ ဆန္ျပဳတ္ေသာက္ေနရတဲ့ ျပည္သူလူထုေတြ၊ ၀ဥ၊ ေႂကြးဥနဲ႔ မွ်စ္ေတြကိုသာ စားေနရတဲ့ ကရင္ျပည္တြင္းဒုကၡသည္ေတြ ရွိေနခဲ့တယ္ မဟုတ္လား။

အေျခအေနအရ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕မွာ တိုက္နဲ႔ကားနဲ႔ ေနရေပမယ့္ အတီးတေန႔မွ မေပ်ာ္ဘူးဆိုတာ က်မသိတယ္။ “က်ေနာ္ ဒီတိုက္အိမ္ႀကီးေပၚမွာ မေနခ်င္ဘူး။ ကားေတြလည္း က်ေနာ္မစီးခ်င္ဘူး။ ဇိမ္ခံရတဲ့ ပစၥည္းေတြကို လည္း က်ေနာ္မလုိခ်င္ဘူး။ က်ေနာ္က တုိက္ႀကီးေပၚမွာ ေနရေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ လူမ်ဳိးေတြ ဆင္းရဲဒုကၡ ေရာက္ေနတာ အမ်ားႀကီးပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီလိုေနရတာကို က်ေနာ္မေနခ်င္ဘူး”လို႔ အတီး မၾကာခဏ ေျပာေလ့ရွိ တယ္။ ေတာ္လွန္ေရးသမားဘ၀ ျဖစ္ရတာကို ဂုဏ္ယူေက်နပ္တဲ့ အတီးဟာ ေတာ္လွန္ေရးနယ္ေျမမွာပဲ လႈပ္ရွားသြား လာခ်င္သူပါ။ ဒါေၾကာင့္လည္း ေကအဲန္ယူ တပ္မဟာ(၇)နယ္ေျမထဲက အတီးရဲ႕ စခန္းေလးကို အျမဲလိုလို သြားတယ္။ အတီးကိုယ္တိုင္ ပါ၀င္ၿပီးေတာ့ တဲေတြေဆာက္၊ သင္တန္းခန္းမေတြ ေဆာက္ခဲ့တယ္။ သီးပင္စားပင္ေတြ၊ သစ္ပင္ပန္းမာန္ေတြ စိုက္ပ်ဳိးၿပီး ကိုယ္တိုင္လည္း ေရေလာင္းေပါင္းသင္ လုပ္ခဲ့တယ္။

ဒုကၡသည္ စခန္းေတြကိုလည္း အတီးေရာက္တာပါပဲ။ အတီးနဲ႔အတူ ဒုကၡသည္စခန္းတခုကို သြားခဲ့တုန္းက ဖိနပ္မပါ ေျခဗလာနဲ႔ ေျပးလႊားေဆာ့ကစားေနတဲ့ ကေလးေတြကို ျမင္ေတာ့ အတီးက အတီးရဲ႕ငယ္ဘ၀ကို သတိတရနဲ႔ ျပန္ေျပာျပတယ္။ “က်ေနာ္တို႔ ငယ္ငယ္က မိဘေတြက အရမ္းခ်ဳိ႕တဲ့တာ။ က်ေနာ္ ငယ္ငယ္ေလးထဲကေန အသက္ ၁၂ႏွစ္အထိ အေမက က်ေနာ့္ကို ဖိနပ္တခါ မ၀ယ္ေပးဖူးဘူး။ က်ေနာ္တုိ႔႐ြာက ကေလးေတြမွာလည္း ဖိနပ္မရွိၾကဘူး။ က်ေနာ္ဆို အသက္ ၁၂ ႏွစ္အ႐ြယ္အထိ ေျခဗလာနဲ႔ပဲ ေက်ာင္းတက္ခဲ့ရတာ”။ ဒါေၾကာင့္လည္း အတီးဟာ ဖိနပ္ေဟာင္းေတြဆို မပစ္ရက္ဘူး။ ေဟာင္းလို႔ ပစ္ထားခဲ့တဲ့ သားသမီးေတြရဲ႕ ဖိနပ္ေတြကို အတီးကိုယ္တိုင္ ျပဳျပင္ခ်ဳပ္လုပ္ၿပီးေတာ့ ျပန္စီးခဲ့တယ္။ ဒီလို ၿခိဳးျခံေခြၽတာေပမယ့္ ေရွ႕တန္းက ရဲေဘာ္ေတြ၊ ေျခ၊ လက္၊ မ်က္စိ စြန္႔လႊတ္ေပးဆပ္လိုက္ရတဲ့ ရဲေဘာ္ေတြ၊ က်န္းမာေရးခ်ဳိ႕တဲ့ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြ အတြက္ေတာ့ အတီးဘယ္ေတာ့မွ လက္မေႏွးခဲ့ဘူး။

အတီးက အမ်ဳိးသားေရး၊ ႏိုင္ငံေရးကို စိတ္၀င္စားတဲ့ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြနဲ႔ အမ်ဳိးသမီးေတြအေပၚ မွာလည္း အားေပးခဲ့၊ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့၊ ယံုၾကည္အားထားခဲ့တဲ့ ေခါင္းေဆာင္တဦးပါ။ မိခင္အဖြဲ႕အစည္းရဲ႕ လုပ္ငန္းတာ၀န္ေတြ၊ တပ္ေပါင္းစု တာ၀န္ေတြကို အခ်ိန္ျပည့္နီးပါး ထမ္းေဆာင္ေနရေပမယ့္ လူငယ္ေတြ၊ အမ်ဳိးသမီးေတြ ဖိတ္ၾကားတဲ့ ႏိုင္ငံေရး ေဆြးေႏြးပြဲေတြ၊ စကား၀ိုင္းေတြကိုလည္း မပ်က္မကြက္ တက္ေရာက္ၿပီးေတာ့ အားေပးစကားေတြ ေျပာခဲ့၊ ႏိုင္ငံေရးတရားေတြ ေဟာခဲ့သူပါ။ လူႀကီးလူငယ္မခြဲ၊ လူမ်ဳိးဘာသာမခြဲ၊ ရာထူး အဆင့္အတန္း မခြဲ၊ အေတြးအေခၚ အယူအဆမခြဲဘဲ လူတိုင္းကို တန္းတူရည္တူ တန္ဖိုးထားၿပီး တေလးတစားရွိတဲ့ အတီးကို က်မတို႔ ဘယ္လိုေမ့ေပ်ာက္လို႔ ရႏိုင္မွာလဲ။

က်မအတြက္ကေတာ့ အတီးရဲ႕ စာေတြ၊ ကဗ်ာေတြအေပၚ ခ်စ္တဲ့စိတ္၊ သစ္ပင္ပန္းမာန္ေတြအေပၚမွာ ျမတ္ႏိုးတြယ္တာစိတ္က အမ်ားနဲ႔ မတူတဲ့ ထူးထူးျခားျခား အမွတ္ရစရာေတြပါ။ က်မေရးတဲ့ စာေတြ၊ ကဗ်ာေတြကို ဘယ္သူမွ သတိမထားမိေသးတဲ့ အခ်ိန္ကတည္းက အတီးက က်မကို အားေပးခဲ့တယ္။ ေနာက္ပိုင္း စာေတြ အေရးစိပ္လာတဲ့အခါမွာလည္း က်မရဲ႕ စာေတြ၊ က်မရဲ႕ ကဗ်ာေတြကိုဖတ္ၿပီး တေလးတစားနဲ႔ ခ်ီးက်ဴးခဲ့တယ္။ “ခိုင္မာေရ ခင္ဗ်ားေရးတဲ့ စာေတြ၊ ကဗ်ာေတြ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္၊ က်ေနာ္တို႔ ကရင္ထဲမွာ ဒီလို စာေတြ၊ ကဗ်ာေတြ ေရးတဲ့လူက သိပ္ရွားတယ္။ တကယ္ဆို က်ေနာ္တုိ႔ လူမ်ဳိးေတြရဲ႕ အေၾကာင္းအရာ၊ အျဖစ္အပ်က္၊ အေျခအေနေတြကို ေရးမယ္ဆို ေရးစရာေတြ အမ်ားႀကီးပဲ။ ေရးပါဗ်ာ၊ က်ေနာ္ေတာ့ အားေပးတယ္”။ က်မကို ဒီလိုအားေပးခဲ့သလို တရင္းတႏွီးနဲ႔လည္း ေနာက္ေျပာင္ခဲ့ဘူးတယ္။ “က်ေနာ္က စာေရးဆရာမ၊ ကဗ်ာဆရာမကို ေခြၽးမ သိပ္ေတာ္ခ်င္တာ။ က်ေနာ္ ေတာ္ခ်င္တဲ့ ေခြၽးမကလည္း က်ေနာ့္ သားကို မႀကိဳက္၊ က်ေနာ့္ သားကလည္း က်ေနာ္ေတာ္ခ်င္တဲ့ ေခြၽးမကို မႀကိဳက္”လို႔ ေျပာၿပီး ရယ္ေမာေနတဲ့ အတီးမ်က္ႏွာကို က်မ ျမင္ ေယာင္ေနေသးတယ္။
တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘ၀ထဲက စာေပေတြကို ေလ့လာလုိက္စားၿပီး ကေလာင္စေသြးခဲ့တဲ့ အတီးဟာ ေရဆန္၊ မန္းရွာ၊ မန္းရွာလားဖန္း၊ နန္႔ဇိုယာဖန္း၊ ေလ့လာသူတဦး၊ တိုက္ပြဲ၀င္ရဲေဘာ္တဦးဆိုတဲ့ ကေလာင္အမည္ေတြနဲ႔ ကဗ်ာေတြ၊ အေတြးအေခၚနဲ႔ ေတာ္လွန္ေရး ေဆာင္းပါးေတြကို ေကအဲန္ယူကထုတ္တဲ့ သႏူးထူးဂ်ာနယ္၊ ေထာမဲပါဂ်ာနယ္၊ ေတာ္လွန္ေရးနယ္ေျမထုတ္ မဒတ ဂ်ာနယ္နဲ႔ အျခားသတင္းစာ၊ ဂ်ာနယ္ေတြမွာ အျမဲလိုလို စာေတြေရးခဲ့တယ္။ စာေတြ ကဗ်ာေတြကိုခ်စ္၊ စာေတြ၊ ကဗ်ာေတြကို ကိုယ္တိုင္လည္း သီကံုးေရးဖြဲ႕တဲ့ အတီး ဟာ ကဗ်ာဆရာ၊ စာေရးဆရာ၊ ပန္းခ်ီ၊ ကာတြန္းစတဲ့ စာေပေရးရာ ပုဂိၢဳလ္ႀကီးငယ္ အားလံုးကိုလည္း တန္ဖိုးထား ေလးစားသူပါ။

မာနယ္ပေလာက်ၿပီးေနာက္ သႏူးထူးဂ်ာနယ္ ထုတ္ေ၀ေရးကိစၥကို အတီးကိုယ္တိုင္ တာ၀န္ယူေဆာင္႐ြက္ ရတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ဂ်ာနယ္ထုတ္ေ၀ေရးအတြက္ က်မကို အျမဲလိုလို တိုင္ပင္ေဆြးေႏြးခ့ဲ၊ အတီးကိုယ္တိုင္လည္း ေတာ္လွန္ေရး နယ္ေျမေရာက္ စာေရးဆရာ၊ ကဗ်ာဆရာေတြဆီမွာ တေလးတစားနဲ႔ စာမူေတြေတာင္းခဲ့၊ က်မကိုလည္း ကဗ်ာေတြ စာေတြေရးဖို႔ တိုက္တြန္းႏႈိးေဆာ္ခဲ့။ ကိုယ္တိုင္လည္း ကေလာင္အမည္မ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ တကုန္းကုန္းနဲ႔ ေရးခဲ့တာေတြဟာ က်မ မ်က္၀န္းထဲမွာ တရစ္၀ဲ၀ဲပါ။ က်မ ဘယ္လိုမွ ေမ့လို႔မရႏိုင္တာက ဂ်ာနယ္အတြက္ ကြန္ျပဴတာေရွ႕မွာ က်မတို႔စာစီ၊ စာ႐ိုက္၊ ဒီဇိုင္းေတြ ျပင္ဆင္ခ်ိန္မွာ အတီးက ေနာက္ေဖး မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာ င႐ုပ္သီးစိမ္းေတြ ေထာင္း၊ ဟင္း႐ြက္စံု တာလေပါ့ဟင္းကို က်က်နန ခ်က္ၿပီး က်မတို႔ကို ေကြၽးခဲ့။ က်မတို႔ စားခဲ့တဲ့ ပန္းကန္ေတြကိုလည္း အားလံုးသိမ္းက်ဳံးၿပီး ေဆးေၾကာေပးခဲ့ တာေတြပါ။

အတီးက တပည့္၊ ရဲေဘာ္ေတြအေပၚမွာ နားလည္မႈ၊ ၾကင္နာမႈရွိ႐ံုမက သားသမီးနဲ႔ ဇနီးသည္အေပၚမွာလည္း ၾကင္နာမႈအျပည့္ ရွိသူပါ။ မူးဂါးနမ့္က်င္ေ႐ႊ အိပ္ရာထဲ ဘုန္းဘုန္းလဲေတာ့ အလုပ္တာ၀န္ေတြၾကားက ေန႔မအိပ္ ညမအိပ္ ျပဳစုခဲ့တာေတြ။ မူးဂါးရဲ႕ အက်ီၤေတြ၊ ထမီေတြကို ကိုယ္တိုင္ေလွ်ာ္ဖြတ္ ေပးခဲ့တာေတြ။ အ႐ိုးစုလိုျဖစ္ေနတဲ့ မူးဂါးခႏၶာကိုယ္ေလးကို ၾကင္ၾကင္နာနာ ထူမတ္ၿပီး ဆန္ျပဳတ္ပူပူေလးကို တယုတယနဲ႔ တိုက္ေကြၽးခဲ့တာေတြကို က်မ ဘယ္လိုေမ့လို႔ရမွာလဲ။

အတီးရဲ႕ ငယ္ေပါင္းႀကီးဖက္လည္း ျဖစ္၊ ရဲေဘာ္ရဲဘက္လည္း ျဖစ္၊ တိုက္ေဖာ္တုိက္ဖက္လည္း ျဖစ္၊ အတီးရဲ႕ စတုတၳသူရဲေကာင္းလည္း ျဖစ္ခဲ့တဲ့ မူးဂါးနမ့္က်င္ေ႐ႊ ဆံုးၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ အတီးဟာ ပန္းပင္ေတြအေပၚမွာ ပိုၿပီး သံေယာဇဥ္ႀကီးတာလာကိုလည္း က်မသတိထားမိတယ္။ တနယ္ထဲသား၊ ေတာသူေတာင္သား သားသမီးေတြ ျဖစ္ၾကတဲ့ အတီးနဲ႔ မူဂါးဟာ၊ ဘ၀တူ၊ ၀ါသနာတူ၊ စိတ္တူသေဘာတူ ရွိခဲ့တယ္။ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းတဲ့ ေတာ္လွန္ေရး ခရီးၾကမ္းထဲမွာ အတူျဖတ္သန္းခဲ့ၾကၿပီး တဦးနဲ႔တဦး နားလည္မႈ၊ ယံုၾကည္မႈ၊ ေလးစားမႈေတြ ပိုမိုခိုင္မာလာတဲ့အခ်ိန္မွာ မူးဂါးနမ့္က်င္ေ႐ႊ အတီးနားက ထြက္ခြာသြားေတာ့ အတီး အေတာ္ေၾကကြဲ ခဲ့ရတယ္ မဟုတ္လား။ အတီးက မူဂါးကို သားသမီးေတြ အေတာင္အလက္ စံုတဲ့အထိ၊ ကရင္ေတာ္လွန္ေရး ခရီးဆံုးအထိ ေအးအတူပူအမွ် အတူရွိေနေစခ်င္ေသးတယ္ မဟုတ္လား။ မူးဂါး ဆံုးပါးၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ အတီးရဲ႕အေဖာ္ဟာ မူဂါးနမ့္က်င္ေ႐ႊ ႏွစ္သက္တဲ့ ယုဇနပန္းေတြ ျဖစ္လာတယ္။ မူဂါးအတြက္ရ ည္စူးၿပီး စိုက္ပ်ဳိးထားတဲ့ ယုဇနပန္းပင္ေလးကို ညေနတိုင္း ေရေလာင္းေပးရင္းနဲ႔ မူဂါးကို လြမ္းတဲ့စိတ္ေတြကို အတီးေျဖသိပ္ခဲ့တယ္ မဟုတ္လား။ အတီးရဲ႕ စာအုပ္စဥ္ ယိုင္နဲ႔နဲ႔ေလး ေပၚမွာက မူးဂါးနမ့္က်င္ေ႐ႊရဲ႕ဓာတ္ပံုေရွ႕မွာ ယုဇနပန္းေတြကို အတီး အျမဲစိုက္ထိုး ေပးခဲ့တယ္ေနာ္။

အတီးဟာ သားသမီးနဲ႔ ဇနီးသည္ကို ၾကင္နာခဲ့၊ စာေပေတြကို ျမတ္ႏိုးခဲ့၊ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြကို တန္ဖိုးထား ေလးစားခဲ့သလို ကရင္အမ်ဳိးသားထု တရပ္လံုးကိုလည္း လြတ္လပ္မႈ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈနဲ႔ စည္းလံုးခ်စ္ၾကည္မႈေတြကို အျပည့္အ၀ ရရွိခံစားေစခ်င္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္တဦးပါ။ န၀တက ေကအဲန္ယူကို ဘာသာေရးအရ သပ္လွ်ဳိေသြးခြဲခဲ့လို႔ သူးမြဲထာေဒသ ျမစ္ဆံုအေရးအခင္းျဖစ္ေတာ့ အတီးနဲ႔ ေကအဲန္ယူ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြ စိုးရိမ္ေသာက ျဖစ္ခဲ့ၾက၊ ေစ့စပ္ညိႇႏႈိင္းေရးေတြ လုပ္ခဲ့ၾက။ အတီးအပါအ၀င္ မဟာမိတ္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြ ေကအဲန္ယူထဲက ကရင္ဗုဒၶဘာသာ၀င္တခ်ဳိ႕ ခြဲထြက္မသြားေအာင္ ၀ိုင္း၀န္းႀကိဳးပမ္းခဲ့ေပမယ့္လို႔ န၀တရဲ႕ ေထာင္ေျခာက္ထဲကို ေရာက္ရွိတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ကရင္တခ်ဳိ႕ကို ဘယ္လိုမွ ေဆြးေႏြးလို႔ မရေတာ့တဲ့အျပင္ အတီးတို႔ကိုေတာင္ လုပ္ၾကံသတ္ျဖတ္ဖို႔အထိ လုပ္ခဲ့တာေတြ၊ အတီးတို႔ အသက္ေဘးက လြတ္ေအာင္ ႐ုန္းထြက္ခဲ့ရတာေတြကိုသိရေတာ့ က်မတို႔ အေတာ့္ကို ထိခိုက္နာက်င္ခဲ့ရပါတယ္။ ကိုယ္တိုင္ ဦးေဆာင္ပါ၀င္ခဲ့ရတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးတဦးျဖစ္တဲ့ အတီးရဲ႕ခံစားရတာကေတာ့ က်မတို႔ထက္ အမ်ားႀကီးပိုမွာပါ။ ကရင္ဗုဒၶဘာသာ၀င္တခ်ဳိ႕ ေကအဲန္ယူထဲက ခြဲထြက္ၿပီး န၀တ လက္ေအာက္ ေရာက္ရွိသြားေတာ့ အတီး ယူက်ဳံးမရျဖစ္ၿပီး မ်က္ရည္က်တယ္လို႔ မူးဂါးနမ့္က်င္ေ႐ႊ ျပန္ေျပာျပလို႔ က်မတို႔ သိခဲ့ရပါတယ္။

ဒီေကဘီေအ ခြဲထြက္သြားတဲ့ ကိစၥမွာ “က်ေနာ္တို႔ ကရင္ေတြ ႏိုင္ငံေရး အေတာ္အားနည္းေနေသးတယ္။ ႏိုင္ငံေရးအားနည္းေတာ့ ရန္သူဟာ က်ေနာ္တို႔အေပၚမွာ ဘယ္ေလာက္အထိ ေကာက္က်စ္တယ္။ ယုတ္မာရက္စက္တယ္ ဆိုတာကို မသိၾကဘူး။ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ကြဲျပားျခားနားခ်က္၊ အားနည္းခ်က္ေတြကို အသံုးခ်ၿပီး က်ေနာ္တို႔ ကရင့္ေတာ္လွန္ေရးနဲ႔ ေကအဲန္ယူကို အျပဳတ္တိုက္ဖို႔ ၾကံစည္လုပ္ေဆာင္ေနတယ္ ဆိုတာကို နားမလည္ၾကဘူး။ ေတာ္လွန္ေရး၊ ႏိုင္ငံေရးမွာ အေတြးအေခၚအရ ကြဲလြဲမႈေတြ ရွိပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ကရင္ေတာ္လွန္ေရး တေလွ်ာက္လံုးမွာလည္း ရွိခဲ့တာပါပဲ၊ ဒီတခါ ကြဲတာကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ကရင့္ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ ႀကီးမားတဲ့ ဆံုး႐ႈံးမႈႀကီးပဲ”လို႔ အတီး မွတ္ခ်က္ခ်ခဲ့တာကို က်မ ေကာင္းေကာင္း မွတ္မိေနပါတယ္။

ဒီေကဘီေအဆိုၿပီး ခြဲထြက္သြားၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ကရင္အမ်ဳိးသားအခ်င္းခ်င္း ျပန္လည္ေပါင္းစည္းဖို႔အတြက္ အတီးအပါအ၀င္ ေကအဲန္ယူေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြ အႀကိမ္ႀကိမ္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ၾကပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ နအဖရဲ႕ ၫြန္ၾကားခ်က္အတိုင္း ေကအဲန္ယူစခန္းေတြကို ဒီေကဘီေအ ဘက္ကေန အႀကိမ္ႀကိမ္ တိုက္ခုိက္လာတဲ့အခါမွာေတာ့ သတင္းမီဒီယာေတြကေန ရန္၊ ငါ စည္းျခား ျပတ္ျပတ္သားသား ေျပာခဲ့သူဟာ အတီးပါ။ ဒါေပမယ့္ ကရင္ေတြ အကြဲကြဲအျပားျပားျဖစ္ေန၊ ကရင္အခ်င္းခ်င္း ျပန္တိုက္ေနရတာကိုေတာ့ အတီး ႏွလံုးေၾကကြဲမတတ္ ခံစားခဲ့ရတယ္ မဟုတ္လား။ ဒီေကဘီေအကိစၥ ေဆြးေႏြးလိုက္တိုင္း ၾကည္လင္ေနတဲ့ အတီးမ်က္ႏွာဟာ ႐ြာေတာ့မယ့္မိုးလို မႈန္မိႈင္းသြားၿပီး “က်ေနာ္တို႔ ကရင္ေတြ စုစုစည္းစည္းနဲ႔ ညီညီၫြတ္ၫြတ္ ျဖစ္ၾကရင္ သိပ္ေကာင္းမယ္ဗ်ာ”လို႔ ေျပာၿပီး သက္ျပင္းရွည္ႀကီးကို အတီးခ်တတ္တယ္။

ျမစ္၀ကြၽန္းေပၚ ဧရာ၀တီျမစ္၀ွမ္းလြင္ျပင္ ဇာတိ၊ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ အေနာက္ပိုးကရင္တဦးျဖစ္တဲ့ အတီးဟာ ေတာင္ေပၚေျမျပန္႔မခြဲဘဲ၊ စေကာကရင္၊ ပိုးကရင္ မခြဲ၊ အေရွ႕ပိုး၊ အေနာက္ပိုး မခြဲဘဲ၊ ကရင္တမ်ဳိးသားလံုးကို တန္းတူရည္တူ ခ်စ္ခဲ့တယ္။ အခုေတာ့ အတီးခ်စ္တဲ့ ကရင္ေတြက “မဂၤလာညေနခင္းပါ အတီး”လို႔ ႏႈတ္ဆက္ၿပီးေတာ့ အတီးရင္၀ တည့္တည့္ကို က်ည္ဆံေတြ ပစ္သြင္းသြားခဲ့တယ္။ အတီး အံ့အားသင့္ေနခဲ့တယ္ မဟုတ္လား။ အတီး တခ်က္ကေလးမွ မညည္းညဴခဲ့သလို အဲဒီကရင္ေတြကိုလည္း အတီး အျပစ္မယူခဲ့ဘူး မဟုတ္လား။ ဒီအေၾကာင္းကို အတီးကိုယ္တိုင္ သတင္းသမားေတြကို ေျပာခြင့္ရမယ္ဆိုရင္ “ဒါဟာ အိမ္ၾကက္အခ်င္းခ်င္း အိုးမဲသုတ္တဲ့ နအဖရဲ႕ ရက္စက္ ယုတ္မာမႈ၊ နအဖစစ္အစိုးရရဲ႕ အၾကမ္းဖက္မႈ”လို႔ အတီးေျပာမွာ ေသခ်ာပါတယ္။
အတီးက်ဆံုးသြားခဲ့တဲ့ ညေနခင္းဟာ ခ်စ္သူမ်ားရဲ႕ ညေနခင္းပါ။ က်မတို႔ အားလံုးအတြက္ေတာ့ အတီးကို မွတ္မွတ္ရရ အျမဲရွိေနမယ့္ ညေနခင္းပါပဲ အတီးရယ္။ အတီးေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့ လမ္းကို ျပန္ၾကည့္ရင္ လြမ္းစရာေတြ အတိနဲ႔ပါ။ အခုေတာ့ ေရဆန္ဆိုတဲ့ မန္းရွာလားဖန္းရဲ႕ အ႐ိုးျပာကို သူ႔ရဲ႕ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြက ေသာင္ရင္းျမစ္ေရလ်ဥ္ထဲမွာ ေမ်ာခ်ေနၾကၿပီ အတီးေရ။ အတီးရဲ႕ အ႐ိုးျပာထဲမွာ ကရင္ျပည္သူေတြနဲ႔အတူ တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးေပါင္းစံုကိုခ်စ္တဲ့ အတီးရဲ႕ အခ်စ္ေတြပါတယ္။ ျမန္မာျပည္သူလူထုတရပ္လံုး နအဖ စစ္အာဏာရွင္ လက္ေအာက္က လြတ္ေျမာက္ရမယ္ဆိုတဲ့ အတီးရဲ႕ ယံုၾကည္ခ်က္ေတြပါတယ္။ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ မုခ်က်ဆံုးရမယ္ဆိုတဲ့ အတီးရဲ႕ ယံုၾကည္ခ်က္ေတြပါတယ္။

ေသာင္းရင္းျမစ္ ေရလ်ဥ္ေၾကာမွာ မန္းရွာလားဖန္းရဲ႕ ယံုၾကည္ခ်က္၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ စီးေမ်ာေနၿပီ အတီးေရ။ အတီးရဲ႕ ယံုၾကည္ခ်က္၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြဟာ ေသာင္းရင္းျမစ္ထဲကေန သံလြင္ျမစ္မႀကီးထဲကို စီးေမ်ာသြားလိမ့္မယ္။ သံလြင့္ျမစ္မႀကီးရဲ႕ ျမစ္လက္တက္၊ ျမစ္ခြဲေတြဆီကတဆင့္ အတီးရဲ႕ ဇာတိခ်က္ေႂကြ ေမြးရပ္ေျမက ဧရာ၀တီျမစ္ႀကီးထဲကို စီး၀င္ေရာက္ရွိသြားလိမ့္မယ္။ ဧရာ၀တီျမစ္ႀကီးထဲ ေရာက္ရွိသြားတဲ့ အတီးရဲ႕ ယံုၾကည္ခ်က္၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြဟာ ရပ္တန္႔မေနဘဲ ျမန္မာႏိုင္ငံတ၀န္းဆီကို ပ်ံ႕ႏွံ႔ေရာက္ရွိသြား မယ္ဆိုတာ က်မ အခိုင္အမာ ယံုၾကည္ေနပါတယ္။