aung way poem

ၾကယ္ေႂကြေရဆန္
ေအာင္ေ၀း

ျမရာပင္ထက္မွာ
ၾကယ္ေတြ ေႂကြသက္ခဲ့ၾကတယ္။

ဆိတ္ဖလူးရနံ႔ေအာက္မွာ
ၾကယ္ေတြ ေႂကြသက္ခဲ့ၾကတယ္။

ပင္လယ္လိႈင္းသံနဲ႕
နားၾကည္းေတာက္ေခါက္သံေတြၾကားမွာ
ၾကယ္ေတြ ေႂကြသက္ခဲ့ၾကတယ္။

အဓိပတိလမ္းေပၚက
စိန္ပန္းပြင့္ေတြထဲမွာ
ေရႊတိဂံုဘုရားေျခရင္းက
ကတၱရာခင္းထားတဲ့
ႏွလံုးသားေတြထက္မွာ
ၾကယ္ေတြ ေႂကြသက္ခဲ့ၾကတယ္။

ဖထီးေရ ...
ဒီတခါေႂကြတဲ့ ၾကယ္ကေတာ့
ေသာင္ရင္းျမစ္ေပၚမွာပဲေလ။

နာက်င္ခံျပင္းတဲ့ ေဒါသနဲ႕
ေဒါနေတာင္တန္းႀကီး
လိႈက္ခုန္ငိုညည္း
မ်က္ရည္ေတြ မီးလွ်ံရဲရဲခံုးထ
ယူၾကံဳးမရတဲ့ ညေနခင္းဟာ
ေသာင္ရင္းျမစ္ကမ္းပါးမွာ ျဖစ္ခဲ့ၿပီ။

က်ေနာ္တို႔ ျငင္းပယ္လို႔မရ
လက္မခံခ်င္လို႔လည္းမရတဲ့ ညေန
တေတာလံုးကြဲေၾက
တပင္ခ်င္း ေၾကကြဲ
အႏုပဋိေလာမတရားႀကီးလည္း
ငိုႀကီးခ်က္မနဲ႕
ဖထီးရဲ႕ နာမည္ကို
အခါခါ ေရ႐ြတ္ေနေတာ့တယ္။

ေဟာဟိုက
အမိေျမ ေကာင္းကင္ယံမွာ
ေတာ္လွန္ေရးရဲ႕ နာမည္ေတြ
ကဗၺည္းထုိးထားတယ္။

ဖထီးရဲ႕
ျမင့္ျမတ္တဲ့ နာမေတာ္လည္း အပါအ၀င္ေပါ့။

အမိေျမဟာ
ဂုဏ္ျပဳအပ္တဲ့ အိမ္သားတဦးကို
ဆီးႀကိဳဖို႕
ဆို႔နင့္ေၾကကြဲေနပါၿပီ။

ဖထီးေရ ...
ရွစ္ဆယ့္ရွစ္ေတြကို ယံုၾကည္လို႕
စိတ္ခ်လက္ခ် ထားသြားခဲ့တာလား။

ဖထီးေရ ...
ေ႐ႊ၀ါေရာင္ေတြကို ေတာ္လွန္ေရးသတိရိွဖို႕
အသက္နဲ႔လဲၿပီး တပ္လွန္ခဲ့တာလား။

ဖထီးေရ ...
စစ္မွန္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုကို ေမွ်ာ္လင့္လို႔
အနာဂတ္ကို ပခံုးေျပာင္းေပးခဲ့တာလား။

ကမၻာမေၾကဘူး ဖထီးေရ ...
ကမၻာမေၾကဘူး။

အမိေျမဟာ
ပထမလြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲမွာလည္း
သမိုင္းရဲ႕အခ်ဳိးအေကြ႔ၾကံဳတဲ့အခါ
ျပည္သူ႔သူရဲေကာင္းတေယာက္ကို
လက္လႊတ္ဆံုး႐ႈံးခဲ့ရတယ္။

အခုတခါ
ဒုတိယလြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲ
သမိုင္းခ်ဳိးေကြ႕
ေအာင္ပြဲနီးလာတဲ့အခ်ိန္
ဖထီးကို
က်ေနာ္တို႔ ဆံုး႐ံႈးလိုက္ရျပန္ၿပီ။

မေျဖႏိုင္ဘူး ဖထီးေရ ...
က်ေနာ္တို႔ မေျဖႏိုင္ဘူး။

က်ေနာ္ ကဗ်ာဆရာပါ
ဖထီးနဲ႔ က်ေနာ္
ပထမဆံုး ဆံုေတြ႕ရတဲ့ည
ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ရဲ႕
႐ိုးမတိုက္ပြဲ၀တၳဳကို
က်ေနာ္ သတိရေနခဲ့တယ္။

၀တၳဳထဲ
ပဲခူး႐ိုးမ ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရး
ကရင္ေျပာက္က်ား ေခါင္းေဆာင္ႀကီး
တာေကာဒီနဲ႔
ၿမိဳ႕ကလာတဲ့ ဗမာလူငယ္ ႏိုင္ငံေရးသမား
ထြန္းႏိုင္
အတူလက္တြဲ တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့ပံုေတြ
ရင္တခုန္ခုန္နဲ႕
ယံုၾကည္ခဲ့ပံုေတြ။

ဖထီးေရ ...
ဖထီးက တာေကာဒီ ဆိုရင္
က်ေနာ္က ထြန္းႏိုင္ေပါ့
က်ေနာ္ စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့ပံုေတြ။

ဖထီးေရ ..
က်ေနာ္တို႔အျဖစ္က
၀တၳဳမဟုတ္ပါဘူး။

၀တၳဳထက္ေတာင္ ပိုၿပီး
၀တၳဳဆန္ေနေသးတဲ့အျဖစ္
နာၾကည္းမႈေတြက မွ်စ္စို႔ေပါက္လို
ေျမႀကီးထဲက ေဖာက္ထြက္လာတဲ့ ေခတ္။

ေရဆန္ျမစ္ထဲ
ၾကယ္ေႂကြရတဲ့ ေခတ္။

ဖထီးေရ ...
ေခတ္ဆိုးႀကီးရဲ႕ ဒီမနက္
ေတာ္လွန္ေရးနဲ႔ အျမင့္ဆံုး ေတာင္ကုန္းထက္မွာ
ဖထီးလက္နဲ႔ လႊင့္ခဲ့တဲ့
စြန္႔လႊတ္ျခင္း အလံေတာ္ကို
ေကာင္းကင္နဲ႔ ထိေအာင္
က်ေနာ္တို႔ ထပ္ၿပီး လႊင့္တင္လိုက္ၾကတယ္။

ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တို႕
အေလးနီ ျပဳလိုက္ၾကတယ္။

က်ေနာ္တို႔
ဘယ္ေတာ့မွ လက္နက္မခ်ပါဘူး ဖထီး ။ ။

၁၅-၂-၂၀၀၈